'Ik wist: dit is God die spreekt'

"Ik rook een brandlucht, pakte mijn tas en sprong de auto uit. Ik was in shock, stond te trillen op mijn benen en begon te hyperventileren. De auto was total loss. Die middag kreeg ik hoofdpijn en die ging niet meer weg. Anderhalve week later viel ik van de keldertrap. Ik kreeg een rijverbod en moest met spoed naar de neuroloog. Daar volgden een hersenscan, een hartfilmpje en bloedonderzoek. Ik had een hersenschudding en moest zes weken rust houden.”

“Weken werden maanden, want mijn situatie werd niet beter, maar slechter. De hoofdpijn was ondraaglijk. Ik bleek het postcommotioneel syndroom te hebben: een hersenschudding die niet snel overgaat – dat kan één tot vijf jaar duren. Normale dingen als douchen en aankleden kostten me zó veel energie. De trap kwam ik zittend af. Op een gegeven moment kon ik niet eens meer lopen. Ik had depressieve gevoelens en werd snel boos. Met God kon ik niks. Als ik interviews las over mensen die God in de ellende dichtbij voelden, kotste ik daarvan. Na een tijdje voelde ik zelfs geen emoties meer. Mijn hoop en liefde voor het leven waren weg.” 

Lees het complete interview hier bij BEAM: 'Het was alsof de bliksem insloeg'!