Wim Grandia: 'Meer op mezelf gericht dan op God'
Wim Grandia: "Ik kan de dag en de plek aanwijzen waarop ik thuis kwam bij God. Ik was 17 jaar. Ik kende God wel, maar ik wist me geen raad met Hem. Dat had te maken met het beeld dat ik van God had.
Elke dag opnieuw
Een goede vriend leerde mij dat je een persoonlijke relatie met Hem kunt hebben. Net als de verloren zoon ben ik opgestaan en bij God thuis gekomen. Dat is inmiddels veertig jaar geleden, maar ik moet nog elke dag opnieuw thuis komen bij God. Dat proces stopt nooit. Geloof heeft de vervelende neiging om te ontaarden in religie. Eigenlijk ben je dan meer op jezelf gericht dan op God.
God als moeder
Ik ben een druk mannetje, altijd bezig met allerlei projecten. Psalm 131 is voor mij een bijzondere psalm. God laat zich hier zien als een moeder. Steeds weer moet ik mijn ziel tot rust brengen bij het hart van God. God de Vader is er voor kracht en leiding, maar Hij geeft ook troost en geborgenheid, zoals een moeder dat doet.”
Tekst: Jacomine Oosterhoff
