Wondermeisje Phéline

Vertrouwen op God

"Het leek een tijdje goed met Phéline te gaan, maar in augustus 2013 kregen wij te horen dat de leukemie weer terug was gekomen. Omdat de schimmel nog steeds aanwezig was en medicatie noodzakelijk, kon Phéline geen chemokuren krijgen. Beide medicijnen konden namelijk niet samen gaan. We kregen de keuze om haar niet meer te behandelen en haar zo rustig mogelijk te laten ‘gaan’, óf haar te laten behandelen zonder slagingskans. Het was een zeer moeilijke beslissing, maar God had in de maanden daarvoor zo duidelijk laten zien dat Hij voor Phéline zorgde, dat wij erop durfden te vertrouwen dat er opnieuw een wonder zou gebeuren. We besloten dat ze behandeld mocht worden en gaven het aan God over."

Veertig keer bloedvergiftiging

"Na twee maanden behandelen kreeg Phéline opnieuw een MRI om de schimmel te beoordelen. Als de schimmel maar een millimeter gegroeid zou zijn, zouden alle behandelingen gestopt moeten worden. Tegen alle verwachtingen in bleek de schimmel kleiner te zijn geworden. Opnieuw gebeurde er iets medisch onverklaarbaar. Zelfs de arts gaf toe dat er een wonder was gebeurd. We kregen nog wat extra tijd met ons meisje. Er volgde een lange periode vol zorgen. Gemiddeld lag Phéline acht á negen maanden per jaar in het ziekenhuis. Ruim veertig keer kreeg zij bloedvergiftiging. Hersenvliesontsteking, longontsteking én waterpokken, wisselden elkaar af."

"Zelfs een alvleesklierontsteking bleef haar niet bespaard. Het was vreselijk om ons meisje zo te zien lijden. Ze rolde, ondanks haar dwarslaesie, door haar bed van de pijn. Hier hield zij een chronische alvleesklierontsteking aan over, waardoor zij veel moest spugen en kilo’s afviel. Ze heeft hier maanden voor in het ziekenhuis gelegen.”

Het derde wonder

"Alsof Phéline nog niet genoeg te lijden had, kreeg zij ook nog eens te maken met een gevaarlijke bacterie. Deze bacterie was bestand tegen antibiotica. Helaas kwam deze bacterie in haar bloed terecht en stonden de artsen met hun rug tegen de muur. Erika en Arjan kregen opnieuw te horen dat Pheline zou gaan sterven. Er werd vurig gebeden door heel veel mensen om Pheline heen en opnieuw vond er een wonder plaats; de bacterie was volledig verdwenen!"

Schoon van acute lymfatische leukemie?

Op 8 februari 2016, precies drie jaar nadat zij de diagnose Leukemie kreeg, werd Phéline 'schoon' verklaard. Op dat moment leek ze te zijn genezen. “Zeven maanden later bleek de leukemie terug te zijn. Deze keer werd besloten om een beenmergtransplantie te doen. Om een transplantie te kunnen ondergaan moet de leukemie onder de één procent zitten. De waardes van Phéline bleven echter te hoog. Er bleef nog één mogelijkheid over; immuuntherapie. Helaas werd deze therapie niet vergoed en moesten wij de kosten van 80 duizend euro zelf betalen."

Toch een beenmergtransplantatie

"Vrijdags zouden wij met deze immuuntherapie beginnen. De arts stelde voor om de maandag daarvoor nog één keer te controleren of haar waardes gedaald waren. De beenmergpunctie werd gedaan en toen we de resultaten kregen waren we allemaal verbijsterd. Eerst werd er nog gedacht dat de resultaten waren verwisseld met die van iemand anders, maar toen bleek dat het klopte, waren wij opnieuw getuigen van een wonder; Haar leukemiegehalte was gedaald naar 0,14% en hierdoor kon zij wél een beenmergtransplantatie ondergaan en was de dure immuuntherapie van de baan. Een aantal weken later vond de beenmergtransplantatie plaats. Deze mocht goed aanslaan en negen maanden nadat de leukemie was teruggekeerd, werd zij opnieuw 'schoon' verklaard."

Thuiskomen

"Precies een jaar is Pheline ‘schoon’ geweest. Op 28 mei 2018 kwam, als een donderslag aan heldere hemel, de leukemie weer terug. In de eerste instantie was er geen behandeling meer mogelijk. Toch werd zij ingeloot voor een studiebehandeling in Gent. Er groeide weer hoop in ons hart. Phéline moest maar een paar maanden zien te overleven voordat zij aan de beurt was voor deze behandeling. Helaas werden deze maanden haar teveel. De bacterie én de schimmel keerden terug. Deze keer zat de schimmel in haar longen. Ook kreeg zij een hersenvliesontsteking, een hersenbloeding en epilepsie. Op 28 juli 2018 haalde God ons moegestreden meisje Thuis."

Wondermeisje

"Na haar sterven kregen wij de vraag waarom wij haar ‘wondermeisje’ noemden. Wij noemden haar zo, omdat God ons, in die vijf jaar dat zij ziek was, keer op keer Zijn grote wonderen heeft laten zien. Het grootste wonder is dat zij nu bij Jezus in de hemel mag zijn en dat haar lijden nu voorbij is. In de hemel heeft zij geen dwarslaesie en geen leukemie meer. Ik heb als moeder lange tijd geworsteld met de vraag waar Phéline zou zijn als zij haar laatste adem zou uitblazen. Ik wilde zo graag zekerheid, zodat ik haar met een gerust hart zou kunnen laten gaan. Op vele manieren heeft God mij laten zien dat Hij ons meisje kent en dat zij bij Hem hoort. Keer op keer bevestigde Hij de volgende psalm in mijn hart: God zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken. Zijn Woord wordt altoos trouw volbracht, Tot in het duizendste geslacht,’t Verbond met Abraham, Zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind (Psalm 105 vers 5)."

Kanjerketting

"Phéline heeft de dubieuze eer om recordhouder te zijn van de kanjerketting. 2899 Kralen heeft zij in de vijf jaar van haar ziekzijn weten te verzamelen. De laatste kraal mochten wij toevoegen op de dag van haar overlijden. Bij een overlijden kun je kiezen uit een vlindertje of een hartje. Wij hebben de ketting afgesloten met een hartje én een ‘goede dag kraal’. De dag dat zij door God werd thuisgehaald, was namelijk de beste dag van haar leven. De kleurrijke ketting van 40 meter aan verdriet en pijn, maar ook aan mooie momenten, werd op de dag van haar begrafenis achter de kist aangedragen door neefjes, nichtjes en kinderen van vrienden en vertelde zichtbaar het verhaal van Phéline."

"Wij missen Phéline vreselijk, maar hoe graag wij haar ook in onze armen zou willen houden, we willen haar tegelijk niet terug want zij heeft het nu zoveel beter. Ze is nu verlost van al haar pijn en dichtbij God! Maar wat zou ik graag eens om een hoekje willen kijken!”

Lees hier deel 1 van dit ingrijpende verhaal!

Lees ook: Jedidja verloor haar zoontje: ‘Mijn ziel is diepbedroefd, mijn geest is levend’