‘Tienduizend redenen kwam m’n neus uit, maar God wilde me er iets mee leren’

“Psalm 27, het zevende vers in de oude berijming, werd gezongen op de begrafenis van mijn schoonzus”, vertelt Lizzie. “Ik was toen 15 jaar, zij 23. Ze was niet gelovig opgevoed, terwijl ik uit een reformatorisch gezin kom. Een paar maanden voordat ze verongelukte, was ze tot geloof gekomen. Ze liet zich toen dopen en heeft belijdenis gedaan. Daarom maakte dit lied op haar begrafenis zo’n diepe indruk op mij. Er klinkt zoveel hoop en moed door.”

Psalm 27:7 

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

“Als het geloof er niet was – voor ons niet en voor haar niet – dan was er geen moed geweest. Het was een dag van smart en rouw, maar God is getrouw. We mogen op de Heere wachten. Mijn schoonzus wist dat ze bij de Heere Jezus was. Het was een zwarte dag, maar door dit lied had het toch een soort gouden randje.” 

Al hebben mijn vader en moeder mij verlaten…

Ook later, als Lizzie 23 jaar is, is Psalm 27 belangrijk voor haar. “Ik had het gevoel dat mijn ouders me geestelijk hadden verlaten, door verschillen in hoe we ons geloof invulden. Ik voelde me een wees. Het contact was niet verbroken, maar ik had het idee dat ik ze compleet kwijt was. Ook toen had ik veel steun aan Psalm 27. Aan dit couplet, maar ook de Psalm an sich. Zelfs als je verlaten bent door je vader en moeder, neemt God je liefdevol aan – vers 10. Het was een houvast voor me.”

Psalm 27 is vorig jaar nóg meer gaan leven

“Vanaf dat moment is mijn geloof meer gaan leven. De plek van mijn ouders werd steeds meer ingenomen door God. In die zin had ik niet eens zoveel verdriet. Ik ben altijd gelovig geweest, maar vanuit een angstcultuur. Tot m’n twintigste heb ik gedacht dat als de wereld zou vergaan, ik er niet klaar voor was. Ik was bewust bezig met mijn bestaan als zondaar, de liefdevolle kant van God kende ik totaal niet. Toen mijn man en ik op zoek gingen naar een andere gemeente, ontdekte ik dat God geen boeman is. Hij is een liefdevolle Vader. Ik leerde dat ik met God kon praten en Hem alles kon vertellen. Ik mocht weten dat Jezus voor mij gestorven is, en Hij mij heeft verlost uit genade – niet pas als ik aan een aantal regels heb voldaan. Ik mocht Hem aannemen. Dat was de kers op de taart. Ik heb toen echt een jaar op wolkjes gelopen. 

Afgelopen december had ik een pastoraal gesprek. De vrouw met wie ik sprak wist niets van dit af, maar ze zei: ‘Ik geloof dat ik jou moet meegeven om Psalm 27 te gaan lezen.’ Toen dacht ik: wauw, gaaf! De Psalm is op een hele andere manier nóg meer gaan leven. God laat ons niet in de steek. De oude berijming zing ik helaas bijna nooit meer – maar het gaat zeker ook op mijn begrafenis gezongen worden.” 

Tienduizend redenen tot dankbaarheid

Het tweede favoriete lied van Lizzie is Tienduizend redenen, Opwekking 733. “Toen het nummer verscheen, vond ik er niet zoveel aan. Je kwam het toen overal tegen. Mijn kinderen leerden hem in de klas, ik hoorde hem op mijn werk en in de kerk. Ik dacht: Ach man, hou toch op! Het kwam mijn neus uit.”

Opeens viel het kwartje: God wilde mij iets leren

“Ik heb de ervaring dat als een tekst steeds terugkomt, God iets tegen mij wil zeggen. Dit keer drong het een beetje laat tot me door – terwijl ik het nummer dagelijks hoorde. Opeens viel het kwartje. Ik kreeg van mijn collega’s deze tekst, geschilderd op een houten bord. Het drong tot me door: je hebt wat te leren. Ik besefte wat voor mooie momenten ik heb. Ik ben nog niet tot aan de tienduizend gekomen, maar dat komt wel goed voordat Jezus terugkomt. 

Nadat ik dat bord had gekregen, zonk het nummer in. Het is nog steeds in proces. De zomer erna was ik op de New Wine-conferentie, waar ik voor me liet bidden. De man zei: ‘Volgens mij mag je eerst zelf aan het woord, je mag eerst danken.’ Dat was zo bijzonder. Iedere dag, nog voordat ik mijn bed uitstap, dank ik God hardop. Ik houd mijn armen in de lucht en dank God voor de nieuwe, goede dag.” 

Genezing door dankbaarheid

“Als ik merk dat de dingen niet helemaal gaan zoals ik zou willen, dank ik God. Dankbaarheid helpt ons zoveel – en leidt tot genezing. Geestelijk, maar ook psychisch en lichamelijk. Ik hoorde weleens in een preek: ‘Waarom gaan we eerst naar de dokter, en niet eerst naar God?’ Dat is ook zo. Ik ben erachter dat alle antwoorden in de Bijbel staan. Als je maar bij God blijft, dan kom je op je antwoord. 

In het verleden heb ik een angststoornis en twee burn-outs gehad. Het was niet leuk om in een burn-out te zitten, maar ik ben er toch dankbaar voor. Dankbaarheid heeft het genezingsproces versneld. Ik heb veel mogen leren over identiteit – inmiddels ben ik identiteitscoach – en over genezing. Ik ben genezen van traumatische klachten, mijn allergieën zijn verdwenen en ik ben aan het herstellen van fybromyalgieklachten. Ik ben mijn leven – rotzooi als angst, jaloezie en afgunst – gaan opruimen. Destijds kon ik niets meer, maar inmiddels werk ik vier dagen in de week en heb ik twee bedrijven. Dus ja, ik heb zeker een aantal redenen om dankbaar voor te zijn!

Inmiddels heb ik overigens nog een nieuwe favoriet: Jezus Overwinnaar. Als ik in de put zit, luister ik die op volume 100. Het is zó’n krachtig lied.”

Gratis download: poster '10.000 redenen tot dankbaarheid'