Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Rodie had een voetamputatie: ‘Mij ontbreekt niets’

Het gaf een stukje vrijheid

Rodie van der Zwan (41) lijdt aan een spierziekte. Hierdoor onderging ze een paar jaar geleden een voetamputatie. “Je beseft pas hoe je je aan je eigen voet hecht, als je hem moet inleveren.”

Deel:

Van jongs af aan lijdt Rodie aan de erfelijke spierziekte HMSN. Bij deze ziekte sturen zenuwen de spieren minder goed aan en zwakken de spieren af, met name bij de handen en voeten. Rodie heeft door haar spierziekte veel pijn en haar voeten raakten vergroeid. Rodie: “Op mijn negentiende ben ik voor het eerst aan mijn linkervoet geopereerd. Toen hebben de artsen het enkelgewricht eruit gehaald. Mijn voet was al zo krom dat ze hem niet meer recht konden krijgen. De pijn bleef en werd steeds erger. Op een gegeven moment ging het echt niet meer. Op mijn 38e besloot ik samen met de artsen om mijn linker onderbeen te laten amputeren. Het proces rond de voetamputatie was heftig. Je beseft pas hoe je je aan je eigen voet hecht, als je hem moet inleveren.” 

Vrijheid na voetamputatie

“Dat ik mijn voet moest inleveren, gaf een stukje vrijheid. Ik had er immers geen pijn meer aan. Maar het gaf ook een extra beperking. Ik ben nu voor altijd afhankelijk van een prothese. Omdat m’n knie ook heel slecht was, kon ik geen standaard prothese krijgen. Het was daarom ook lang de vraag of het zou lukken om weer te lopen.” 

(tekst loopt door onder de banner)

‘Ik mocht toegeven: het lukt gewoon niet’

“Ik was altijd gewend om positief, vrolijk en sterk te zijn. Maar dat werd een soort gevangenis. Ik was aan het overleven en dat zette me klem. Daar kwam ik achter toen ik het amputatieproces in ging. Nu ben ik echt aan het leven. In die zin gaf de amputatie dus ook een stukje emotionele vrijheid. Ik mocht toegeven: het lukt gewoon niet. Ik kon het verdriet ruimte geven en leerde accepteren dat ik verder zou leven zonder linkervoet.” 

Mag ik ziek zijn?

“Toen ik jong was, werd er ook vaak voor mijn genezing gebeden. Men ging ervanuit dat God altijd geneest en Hij geen ziekte wil. Maar als je structureel ziek bent, is dat toch lastig. Door het amputatieproces was ik meer bezig met de vraag of ik ziek mocht zijn. We bidden vaak voor genezing, maar is er ook ruimte om ziek te zijn? En hoe verhoudt zich dit dan tot een God die ook geneest? Dit was echt een geestelijke zoektocht.”

Ruimte voor Gods kracht

“Het proces rondom mijn voetamputatie zorgde bij mij dus voor een lichamelijk, emotioneel én geestelijk proces. Alles bij elkaar was het best pittig. Maar aan de andere kant was het ook heel mooi. Ik werd bevrijd uit mijn oude overlevingsmechanisme. Ik weet dat je verdriet mag hebben, je mag ziek en zwak zijn. Want als je ruimte geeft aan je eigen zwakheid, kun je ook ruimte geven aan Gods kracht.”

Samen lijden

“In het proces heb ik ook geleerd om anderen mee te laten lijden. Om te delen hoe moeilijk iets soms is. Dit zorgt ook bij mensen om me heen voor mooie dingen. Het zorgt voor verbinding. In mijn gemeente zijn er mensen die meegeleefd en meegehuild hebben. En ondanks het verdriet was er ook het besef van Gods liefde en de liefde die we voor elkaar hebben. Dat geeft vreugde. Juist doordat je zwak durft te zijn, geef je ruimte aan Gods liefde.” 

Mij ontbreekt niets

“Rondom het amputatie- en revalidatieproces schreef ik columns voor mezelf, meestal aan de hand van een Bijbeltekst. Het ging over hoe God er voor me was en bekende gedeeltes uit Zijn Woord veel meer voor me gingen leven. Toen ik klaar was met schrijven, had ik twintig persoonlijke columns. Mensen die ze gelezen hadden, vonden ze mooi. Toen besloot ik er een boekje van te maken. Ik voegde ook wat algemene lessen en vragen toe. Hopelijk hebben lezers er zo wat aan. Het boekje heeft de titel ‘Mij ontbreekt niets’. Aan die zin uit Psalm 23 moest ik vaak denken rondom de voetamputatie. Dat is ergens natuurlijk best bijzonder, omdat ik letterlijk een voet miste. Toch geloofde ik dat God ervoor zorgt dat het mij aan niets ontbreekt. En op de één of andere manier mist iedereen wel iets of iemand in zijn leven. Durf je dan te zeggen dat God je Herder is en je niks ontbreekt? God wil alle gaten in je leven vullen met wie Hij is.”

LEV-zangeres Liesbeth Koedoot verloor de helft van haar tweeling. "Er zat leven en dood in mijn buik."

--:--