Column Mama Mirjam (13): Een gewone vakantie, of niet?
'De mensen om me heen laten me merken dat Livia niet gewoon is'
Mirjam is getrouwd met Chris en heeft vier prachtige kinderen. De jongste, Livia (2), heeft het syndroom van Down, wat een verrijking is voor hun gezin. Over Livia schrijft ze voor Eva. Dit keer over de vakantie in de Franse Alpen.
‘Schrijf eens over de vakantie met Livia.’ Het leek me zo makkelijk. Maar met mijn gezicht in de zon, het zicht op de Franse Alpen, mijmer ik maar wat zonder resultaat. Livia zit in de wagen naast me en volgt de bewegingen van haar papa die het eten voor vanavond klaarmaakt. Ze deed net een dutje, toen we langs de rivier wandelden. De hele dag heeft ze gespeeld.
Gewoon
Op het kleedje van de mensen op nummer 5, met het jongetje van nummer 8 die dacht dat ze een baby was, maar zelf drie maanden na haar pas drie wordt. Ze heeft een babbeltje gemaakt met de meneer op nummer 10, met de duikbril gespeeld van het meisje van de tent daarnaast en het luchtbed geprobeerd bij haar overburen. Ze heeft stokbrood en gebakken worstjes gegeten en ‘nee’ gezegd tegen de aangeboden druifjes. Allemaal zo gewoon.
Ik had gedacht dat het me zou raken.
Ik geloof dat ik na het horen van Livia’s diagnose niet had kunnen denken dat het ook zo gewoon kon zijn. Wat moet ik daar nu over schrijven.
En toch... de mensen om me heen laten me merken dat Livia niet gewoon is. Niet op een onaardige manier, helemaal niet. Ze zijn vertederd, verwonderd soms ook wel. Ze volgen haar, kijken haar even na. Ze spreken uit dat ze haar zo ontwapenend vinden en groeten haar met een lach. ‘Wat doet ze het goed! Ze weet wel wat ze wil hè! Begrijpt ze wat je zegt? Wat is ze een vrolijk meisje!
Mensen zien haar en hebben blijkbaar allemaal zo hun eigen gedachten. Wellicht een referentiekader. Misschien ook helemaal niet. Ze trekken een conclusie, vinden er iets van, spreken het uit, of vaker ook niet waarschijnlijk.
Ik had gedacht dat het me zou raken. Dat ik het ingewikkeld zou vinden om een kind te hebben dat anders is. Maar het tegendeel blijkt waar.
Ontdekkingstocht
Mijn moederhart maakt een sprongetje als ik haar achterna loop. Trots draag ik haar op mijn arm en neem ik haar keer op keer bij de hand.
Voor Livia is de vakantie een grote ontdekkingstocht en wij én de mensen om ons heen mogen daarvan mee snoepen. Ze gaat op onderzoek uit, ziet duizend nieuwe dingen, gaat resoluut op haar doel af en probeert alles uit. Ze wandelt de hele camping over en maakt contact met iedereen.
Na wat angst en heel veel ‘mamaaa’ is ze ineens toch watervrij. Als we een Middeleeuws stadje bezoeken, begint ze dapper aan een trap van zeker honderd treden. Niks is te gek of te groot om te proberen. If you never try, you will never know.
Zo is kamperen met Livia; gewoon én bijzonder. Want dat is Liv ten voeten uit. Heel gewoon, en toch... bijzonder!
Geschreven door
Mirjam Kooijman
